Kredietcrisis

Ik denk dat iedereen zich wel enigszins zorgen maakt over de kredietcrisis die gaande is. Daarbij speelt mijns inziens een grote rol dat de gewone consument al sinds jaren het zicht op de werking van economische en vooral financiële processen heeft verloren. En dat zicht komt tijdens deze crisis bepaalt niet terug, terwijl een basaal inzicht in hoe de boel werkt toch cruciaal is voor de basis onder financieel verkeer: vertrouwen. Als dan twee keer per week een reddingsplan moet worden aangepast om Fortis te redden, is dat niet bepaald een bevorderlijk voor het vertrouwen van de consument, omdat die geen idee heeft waarom de boel nu alweer moest worden omgegooid. Transparantie is de basis van vertrouwen, terwijl nu zogenaamd in het belang van het vertrouwen een heleboel informatie wordt achtergehouden.



Het interview met Bert Heemskerk in NRC van vandaag biedt wat dat betreft klare wijn en veel informatie over hoe de boel in elkaar zit. En is het dan niet leuk om te lezen dat die man ooit als theoloog begonnen is?



Ook interessant is een interview met oud-Rabo-topman Wijffels in Trouw. Wijffels komt met heel scherpe kritiek richting de Amerikaanse cultuur als een cultuur van maakbaarheid. Ik kan het dan toch niet laten om een connectie te zien met de arminiaanse trek in het evangelicalisme: het vertrouwen in de beslissende rol van de mens.



Reacties

  1. Kredietcrisis.
    Waardoor en waarvoor ontstaan?
    Ontvangen we misschien krediet
    in en voor dit leven?
    hetgeen wel eens als kritiek
    wordt gegeven?
    In feite niemand wenst te beleven
    en wat o zo vaak wordt gegeven.
    Waar is het Vertrouwen gebleven?
    Waar het medeleven?
    Waarom wordt geld als godheid beschouwd?
    worden medemensen minder omarmd en vertrouwd?
    Kan het zijn dat de wens
    van ieder natuurlijk mens
    in wezen vrede en harmonie is
    dat we teveel denken aan duisternis?
    en Liefde ervaren als grootste gemis?
    Waarom het ergste verwachten?
    op Zijn Liefde blijven wachten
    als we dit nu mogen gaan creeeren
    van emoties en het leven kunnen leren
    dat een ieder nog onmachtig is Liefde te zijn
    we willen het zo graag en dit doet pijn
    Omarm u zelf eens even, en wees verblijdt
    dat u geenszins de enige bent die nog lijdt
    Waarom dan nog denken aan strijd?
    Waarom streven naar beter leven
    We kunnen dit gaan geven en samen beleven
    als wij mensen dit van harte wensen
    met of zonder denkbeeldige grenzen
    zonder verweer of geweer
    Telkens en telkens weer.
    Bezin in roerige tijden
    U bent de Liefde waard,
    geenszins het lijden
    welk een ieder verzwaard
    Ik ervaar het vreemd dat er steeds meer mensen zijn
    die zich geenszins meer als normaal beschouwen, het doet me pijn
    Hoe kan men dan aan het leven
    vertrouwen gaan geven?
    Verstoorde de kennisboom
    misschien de mooie droom?
    Bij mij was dit het geval
    Ik kwam terecht in een diep dal
    Dit wens ik niemand te geven
    vandaar dat ik dit heb geschreven

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts