Het op één na beste orkest van de wereld?

Zoals ik al eens op dit weblog heb
laten blijken, ben ik erg fan van het Concertgebouworkest. Dat zal
wel niet vlug veranderen, maar het laat onverlet dat ik de laatste
tijd met steeds meer plezier luister naar het Rotterdams
Philharmonisch Orkest, zeker onder hun nieuwe dirigent Yannick
Nézet-Séguin. Afgelopen week is hun vernieuwde concertgebouw ‘De
Doelen’ in gebruik genomen. Ter gelegenheid daarvan krijgen we een
complete cd in stukjes cadeau: http://www.radio4.nl/rotterdam.

Ook kun je een webcast bekijken van het
openingsconcert met de 9e symphonie van Mahler:

Zeer de moeite waard, dat laatste. Ik
ben helemaal geen fan van Mahler. Ik heb de box van alle Mahlers door
het KCO met Chailly, maar krijg daar zelden een symphonie van begin
tot het einde van beluisterd. In de uitvoering van het RPhO lukt dat
wel. Nézet-Séguin legt heel andere accenten, het orkest speelt heel
transparant, met prachtige soli, heel mooi koper, lekker ruig af en
toe. Maar ook zeer fraai getimed, met subtiele tempo-ontwikkeling,
dito crescendi enz. Wel, luister zelf!

Grappig vind ik dat je in de twee
orkesten de twee steden haast terughoort. Het KCO met
hoogintellectuele uitvoeringen, zeker met Jansons. Sommige mensen
mopperen daar wel eens over, zoals bij het recente Requiem van
Dvorak, dat met Jansons langzame tempi wel een heel grote
luisterinspanning vergt. Het RPhO met een heel toegankelijke manier
van uitvoeren, gewoon, voor gewone Rotterdammers. Ik heb bijv. een
radio-opname van de Symphonie Fantastique van Berlioz door het RPhO
met Nézet-Séguin en een cd-opname van het KCO met Jansons (overigens
al van voor zijn periode als chef) en bij die twee uitvoeringen vraag
je je vertwijfeld af of ze dezelfde noten spelen. Bij Jansons kijk je
naar een surrealistisch schilderij (heel mooi overigens) en bij
Nézet-Séguin naar een toegankelijke Rembrandt (ook heel mooi, maar
veel directer in zijn schoonheid).