Nogmaals worship en magie / Olivier Messiaen
Bert Loonstra schrijft een aardige column over mijn artikel op zijn weblog. En dan nog een anecdote die wellicht kan helpen om de scherpte van mijn betoog te nuanceren: zoals bepaalde oplettende lezertjes al wel hadden ontdekt, ben ik eerder iemand van klassieke dan populaire muziek. Laat nu één van mijn favoriete componisten uitgerekend de dit jaar 100 jaar geleden geboren Olivier Messiaen zijn. Maar juist ook Messiaen, hoewel op een totaal andere manier dan Michael W. Smith, probeert in zijn muziek regelmatig de aanwezigheid van God op te roepen. Sander van Maas heeft over die thematiek een boeiend proefschrift geschreven. Sowieso is Messiaens muziek vol van de gerichtheid op het transcendente. Wie eens wat anders wil horen en zien dan M.W. Smith, kan in het onderstaande Youtube-filmpje terecht. Het is een opname van het laatste grote orkestwerk van Messiaen, veelzeggend getiteld: 'blikken op gene zijde'.
Natuurlijk neemt deze nuancering niets weg van mijn kritiek op het oproepen van Gods aanwezigheid. Ook al houd ik nog zo van de muziek van Messiaen, en al is zijn muziek nog zo ver verwijderd van het massa-effect dat populaire muziek als van Michael Smith teweeg brengt, ik blijf vinden dat ook Messiaen in dit opzicht theologisch over de schreef gaat. Net zo goed als ik vind dat de rooms-katholieke kerk in haar opvatting over het sacrament van de eucharistie over de schreef gaat...
Als niet gelovige is nu net MW Smith één van de weinigen die mij kan overtuigen dat geloven misschien minder zwaar en doemdenkerig is als ik altijd vermoedde. Wat hij doet is vreugde brengen in de harten van mensen, die hun geloof op een minder dogmatische maar blije manier beleven. Niets mis mee en de bedenkingen in het stuk in het ND ovetuigen mij absoluut niet. Ik zou zeggen: wees blij dat niet iedereen op dezelfde manier voor zijn of haar geloof uitkomt.
BeantwoordenVerwijderenNikki
Beste Nikki,
BeantwoordenVerwijderenIk ben best blij met de manier waarop Michael W. Smith voor zijn geloof uitkomt en als dat jou als niet-gelovige aanspreekt is dat heel mooi. Toch is het een wezenlijk onderdeel van het christendom dat niet elke uiting van geloven even legitiem is, aangezien het christendom met het jodendom, en trouwens ook de islam, de tien geboden deelt, waarin allerlei vormen van verering van God/goden worden bekritiseerd. Ik begrijp dat dat voor sommige mensen overkomt als haarkloverij, of moeilijk doen over andermans/vrouws geloof, maar ik denk dat het niettemin belangrijk is, ook vanuit het perspectief van ongelovigen. De kritiek op bepaalde vormen van geloven heeft er bijvoorbeeld mee te maken dat God in dergelijke vormen van geloven op zo'n manier tot bezit van mensen wordt gemaakt, dat God tot een machtsmiddel wordt. Het is waardevol om elkaar daarop te bevragen, waarbij je er natuurlijk altijd voor moet openstaan, dat anderen dat ook weer met jou doen.
Welk gebod zou dan op MW Smith's uiting van toepassing zijn? Hij verheerlijkt geen afgod en zeker zichzelf niet en hij maakt het ook niet tot bezit van mensen, lees de teksten van de muziek van Bach eens na, waarin constant Mein Gott wordt aangeroepen en alle kerstliedjes waarin Ons Kindeke centraal staat. Het is niet aan ons mensen om te oordelen over hoe iemand zijn geloof beleefd. Ik denk dat MW Smith te prijzen is in de manier waarop hij zijn blijdschap uit.Natuurlijk respecteer ik zeker jouw zoektocht hierna hoor, begrijp me niet verkeerd en het was fijn dat je eropin ging.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Nikki